Αυτές τις άγιες ημέρες είναι έντονα αισθητή η αγάπη και η κατάνυξη στις ψυχές των Αθηναίων. Με μόνη εξαίρεση το χάος πού έχει δημιουργηθεί από τις απεργίες των μέσων μαζικής μεταφοράς και πού μας θυμίζει ότι οι Έλληνες ποτέ δεν αλλάζουν και αυτομαστιγώνονται, κατά τα άλλα επί της πλατείας Συντάγματος επικρατεί «ειρήνη» και «….εν ανθρώποις ευδοκία…".
Φυσικά οι ημέρες αυτές θα περάσουν και οι Αθηναίοι θα επιστρέψουν σύντομα στην καθημερινότητα, δηλαδή στις πορείες, στο κλείσιμο των δρόμων, στα δακρυγόνα, στις καταλήψεις, στις μολότοφ, στο κάψιμο των κάδων απορριμμάτων και η βία, το χάος, η αναρχία θα ξαναμπούν στην ημερήσια διάταξη.
Τελευταία ατραξιόν ήταν ο ξυλοδαρμός του κυρίου Χατζηδάκη, ο οποίος αποτέλεσε αφορμή, πολλοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί να βγουν και να καταδικάσουν την καθεαυτή και κάθε άλλη πράξη βίας.
Είναι αλήθεια πώς, ο συγκεκριμένος βουλευτής, δεν είναι από τα πρώτα ονόματα στην λίστα των πολιτικών πού άξιζε ένα λιντσάρισμα, όμως αυτός μας έτυχε και σ’ αυτόν ξεσπάσαμε, τι να κάνουμε. Δηλαδή, εδώ μας χαρίζανε γάιδαρο και εμείς θα τον κοιτάξουμε στα δόντια;
Το τραγελαφικό στην όλη ιστορία, είναι ότι ενώ όλοι οι βουλευτές της κυβέρνησης καταδικάζουν το μνημόνιο, από την άλλη το ψηφίζουν. Όλοι οι βουλευτές – συμπεριλαμβανομένων και αυτών της αντιπολίτευσης μιλάνε για λαμόγια, απατεώνες, κλέφτες και διεφθαρμένους πολιτικούς, από την άλλη όμως κανένας τους δεν πάει φυλακή, λες και η διαπλοκή είναι άυλη, άοσμη και άγευστη κάτι σαν το εκτόπλασμα. Δηλαδή την ουσία που ρέει από τα φαντάσματα και τα πνεύματα και που τους δίνει την δυνατότητα να υλοποιούνται και να πραγματοποιούν πράγματα όπως η τηλεκίνηση και πού για κάποιο περίεργο λόγο, είναι αόρατο δια γυμνού οφθαλμού.
Παρόλα αυτά και οι τριακόσιοι για μένα είναι συν-συμμορίτες, τυγχάνουν τεράστιων προνομίων, αμείβονται με παχυλούς μισθούς, έχουν εξασφαλίσει αξιοπρεπέστατη σύνταξη, σπουδάζουν τα παιδιά τους στα καλλίτερα κολέγια της Ελλάδας και του εξωτερικού, βολεύουν τους δικούς τους ανθρώπους ώς υπαλλήλους της Βουλής και φυσικά σχεδόν όλοι τους δεν έχουν τα λεφτά τους στις Ελληνικές τράπεζες.
Σ’ όλους αυτούς τους κυρίους, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της αντιπολίτευσης, θέλω να πω ότι , εάν πράγματι δεν είσαστε απατεώνες και θεωρείτε ότι δεν αποτελείτε μέλη αυτής της συμμορίας πού ξετίναξε αυτόν τον τόπο, βγείτε από τα έδρανα του κοινοβουλίου και ελάτε στον δρόμο μαζί μας.
Εάν πράγματι είστε μάγκες και το βαστάει το τσαγανό σας, εδώ σας θέλω, στον δρόμο, να σας ακούω να φωνάζετε μαζί μας «….κάψτε το ρημάδι το μπουρδέλο, την βουλή, μαζί και τους 300 κλέφτες και αμαρτωλούς!..».
Διότι βέβαια πολιτισμένος λαός είμαστε, Δημοκρατία – τρόπος του λέγειν – έχουμε και είναι σεβαστή κάθε άποψη. Αλλά όταν ως βουλευτής της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, ναι μεν διαφωνείς και καταδικάζεις τις πράξεις άλλων βουλευτών πού μας οδήγησαν στην χρεοκοπία και διάλυση αυτού του τόπου, αλλά από την άλλη μόλις κάποιος συνάδελφός σου φαει μια φάπα τότε συσπειρώνεσαι με τους όμοιούς σου και αποκαλείς ένα χαστούκι και μια σφαλιάρα «πράξη βίας», τότε είσαι μια «κότα».
Στο κάτω - κάτω της γραφής, πλησιάζει ο καιρός πού κάποιοι από εμάς πού αν και δεν ανήκουμε σε καμία παράταξη, ούτε συμφωνούμε με τις απόψεις του ΠΑΜΕ θα μπουκάρουμε στο κοινοβούλιο.
Αυτά τα λεω διότι είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε από τώρα, ποιοι από τους τέλος πάντων, εκλεγμένους βουλευτές μας, είναι πράγματι με εμάς και ποιοι με τους άλλους είναι με τους κλέφτες, τα λαμόγια, τους προδότες και ανίκανους.
Βλέπετε νοιώθω ότι πλησιάζει εκείνη η στιγμή πού κάποιος από εμάς θα καταφέρει να τρυπώσει στην Βουλή, κραδαίνοντας μια καραμπίνα. Είναι σαφές πώς εκείνη την ώρα δεν θα υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για συζήτηση, επιχειρήματα και ανταλλαγή απόψεων. Διότι όπως και να το κάνουμε, ο άνθρωπος αυτός θα είναι ένας επαναστάτης και όχι μέλος εφορευτικής επιτροπής στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο».
Κάνοντας βαθύτερη ανάλυση της περίπτωσης του κυρίου Χατζηδάκη, είναι προφανές ότι δεν διαθέτει ούτε την εμπειρία ούτε την ωριμότητα των άλλων παλαιότερων συναδέλφων του, ώστε να αντιληφτεί ότι το σουλατσάρισμα ανάμεσα σε εξαγριωμένους διαδηλωτές ισοδυναμεί με αυτοκτονία, εάν δεν είσαι αρκετά γρήγορος και σβέλτος όπως την είχε γλιτώσει παρατρίχα τις προάλλες ο γέρο - Κακλαμάνης.
Σε αντίθεση ο πρωθυπουργός μας, έχοντας πολυετή πείρα στην πολιτική και όντας τρίτης γενιάς πολιτικός, δεν είναι τυχαίο ότι αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στην ποδηλασία, στο κανό και στο τζόκιν, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να διατηρείται σε άριστη φυσική κατάσταση, γιατί …. ποτέ δεν ξέρεις!
Μάλιστα πρόσφατα, δεν δίστασε να κάνει προκλητική εμφάνιση ως Μαραθωνοδρόμος, στέλνοντας σε όλους εμάς, με αυτό τον τρόπο το μήνυμα «… αν μπορείτε …πιάστε με».
Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε ότι από αντικειμενική άποψη, το λιντσάρισμα του κυρίου Χατζηδάκη ομολογουμένως, ήταν ένα μεγάλο λάθος. Και αυτό διότι το συμβάν προκάλεσε πανικό στις τάξεις των πολιτικών (τέως και νύν) και λουφάξανε. Εξαφανίστηκαν από τα γνώριμα στέκια, άλλοι κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι και όσοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, πολλαπλασίασαν τα μέτρα ασφαλείας. Θα περάσει καιρός μέχρι να ξαναδούμε διελαύνοντα πολιτικό και τα συλλαλητήρια και οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα θα είναι για πολύ καιρό χωρίς νόημα, γεμάτες πλήξη, χωρίς ουσία, Θα είναι σαν να πάς για ψάρεμα σε πισίνα.
Αλλά πού θα πάει. Αν δεν κάνουνε κανένα ντού οι Τούρκοι από το Αιγαίο ή την Θράκη και δεν την κοπανήσουνε οι «εκπρόσωποί μας». σε ξένες χώρες μακρινές όπως κάνανε και στο παρελθόν τότε εδώ τους έχουμε. Βλέπετε κανείς τους δεν πρόκειται να αφήσει το μέλι και όσο μας τρώνε τα λεφτά μας, όλο και κάποιος θα σκάσει μύτη.
Και τελικά δεν θα έρθουνε κάποτε εκλογές; Δεν θα βγούνε στα μπαλκόνια; Δεν θα σουλατσάρουνε στα χωριά τους για να μαζέψουν ψήφους; Τότε έχετε να δείτε εξάσκηση στο ελεύθερο σημάδι που θα κάνουμε.
Πάντως σε κάθε περίπτωση, η οποιαδήποτε μορφή βίας, είναι αναμφίβολα απαράδεκτη και καταδικαστέα και δεν έχει θέση σε κανένα Δημοκρατικό πολίτευμα. Στις μέρες μας και σε διάστημα μόνο λίγων μηνών, είδαμε να καταργούνται όλοι οι Δημοκρατικοί μας θεσμοί και την θέση τους πήραν η αλαζονεία, ο αυταρχισμός, το ψέμα και η υποκρισία.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή και ο κύριος Χατζηδάκης δεν υπέστει άδικα την επίθεση διότι έπεσε θύμα της ίδιας του της μοίρας, επειδή ως συν-συνωμότης συνέβαλε με τον δικό του τρόπο σ’ ένα έγκλημα.
Οι Δημοκρατικοί μας θεσμοί περιφρουρούν βασικά πολιτισμικά αγαθά, όπως είναι η ωριμότητα, η σύνεση, ο διάλογος και ο αμοιβαίος σεβασμός.
Όταν ένας πολιτικός, όπως ο κύριος Χατζηδάκης, συμβάλει με τον οποιονδήποτε τρόπο στην καταστρατήγηση του Δημοκρατικού μας συστήματος, αυτόματα συμπαρασύρονται και τα θεσμικά πλεονεκτήματά του και την θέση τους παίρνουν η έλλειψη αυτοσυγκράτησης, η αναταραχή, η αναρχία καί η βία.
Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι μόνο η αρχή και έπεται και συνέχεια.
Φυσικά οι ημέρες αυτές θα περάσουν και οι Αθηναίοι θα επιστρέψουν σύντομα στην καθημερινότητα, δηλαδή στις πορείες, στο κλείσιμο των δρόμων, στα δακρυγόνα, στις καταλήψεις, στις μολότοφ, στο κάψιμο των κάδων απορριμμάτων και η βία, το χάος, η αναρχία θα ξαναμπούν στην ημερήσια διάταξη.
Τελευταία ατραξιόν ήταν ο ξυλοδαρμός του κυρίου Χατζηδάκη, ο οποίος αποτέλεσε αφορμή, πολλοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί να βγουν και να καταδικάσουν την καθεαυτή και κάθε άλλη πράξη βίας.
Είναι αλήθεια πώς, ο συγκεκριμένος βουλευτής, δεν είναι από τα πρώτα ονόματα στην λίστα των πολιτικών πού άξιζε ένα λιντσάρισμα, όμως αυτός μας έτυχε και σ’ αυτόν ξεσπάσαμε, τι να κάνουμε. Δηλαδή, εδώ μας χαρίζανε γάιδαρο και εμείς θα τον κοιτάξουμε στα δόντια;
Το τραγελαφικό στην όλη ιστορία, είναι ότι ενώ όλοι οι βουλευτές της κυβέρνησης καταδικάζουν το μνημόνιο, από την άλλη το ψηφίζουν. Όλοι οι βουλευτές – συμπεριλαμβανομένων και αυτών της αντιπολίτευσης μιλάνε για λαμόγια, απατεώνες, κλέφτες και διεφθαρμένους πολιτικούς, από την άλλη όμως κανένας τους δεν πάει φυλακή, λες και η διαπλοκή είναι άυλη, άοσμη και άγευστη κάτι σαν το εκτόπλασμα. Δηλαδή την ουσία που ρέει από τα φαντάσματα και τα πνεύματα και που τους δίνει την δυνατότητα να υλοποιούνται και να πραγματοποιούν πράγματα όπως η τηλεκίνηση και πού για κάποιο περίεργο λόγο, είναι αόρατο δια γυμνού οφθαλμού.
Παρόλα αυτά και οι τριακόσιοι για μένα είναι συν-συμμορίτες, τυγχάνουν τεράστιων προνομίων, αμείβονται με παχυλούς μισθούς, έχουν εξασφαλίσει αξιοπρεπέστατη σύνταξη, σπουδάζουν τα παιδιά τους στα καλλίτερα κολέγια της Ελλάδας και του εξωτερικού, βολεύουν τους δικούς τους ανθρώπους ώς υπαλλήλους της Βουλής και φυσικά σχεδόν όλοι τους δεν έχουν τα λεφτά τους στις Ελληνικές τράπεζες.
Σ’ όλους αυτούς τους κυρίους, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της αντιπολίτευσης, θέλω να πω ότι , εάν πράγματι δεν είσαστε απατεώνες και θεωρείτε ότι δεν αποτελείτε μέλη αυτής της συμμορίας πού ξετίναξε αυτόν τον τόπο, βγείτε από τα έδρανα του κοινοβουλίου και ελάτε στον δρόμο μαζί μας.
Εάν πράγματι είστε μάγκες και το βαστάει το τσαγανό σας, εδώ σας θέλω, στον δρόμο, να σας ακούω να φωνάζετε μαζί μας «….κάψτε το ρημάδι το μπουρδέλο, την βουλή, μαζί και τους 300 κλέφτες και αμαρτωλούς!..».
Διότι βέβαια πολιτισμένος λαός είμαστε, Δημοκρατία – τρόπος του λέγειν – έχουμε και είναι σεβαστή κάθε άποψη. Αλλά όταν ως βουλευτής της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, ναι μεν διαφωνείς και καταδικάζεις τις πράξεις άλλων βουλευτών πού μας οδήγησαν στην χρεοκοπία και διάλυση αυτού του τόπου, αλλά από την άλλη μόλις κάποιος συνάδελφός σου φαει μια φάπα τότε συσπειρώνεσαι με τους όμοιούς σου και αποκαλείς ένα χαστούκι και μια σφαλιάρα «πράξη βίας», τότε είσαι μια «κότα».
Στο κάτω - κάτω της γραφής, πλησιάζει ο καιρός πού κάποιοι από εμάς πού αν και δεν ανήκουμε σε καμία παράταξη, ούτε συμφωνούμε με τις απόψεις του ΠΑΜΕ θα μπουκάρουμε στο κοινοβούλιο.
Αυτά τα λεω διότι είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε από τώρα, ποιοι από τους τέλος πάντων, εκλεγμένους βουλευτές μας, είναι πράγματι με εμάς και ποιοι με τους άλλους είναι με τους κλέφτες, τα λαμόγια, τους προδότες και ανίκανους.
Βλέπετε νοιώθω ότι πλησιάζει εκείνη η στιγμή πού κάποιος από εμάς θα καταφέρει να τρυπώσει στην Βουλή, κραδαίνοντας μια καραμπίνα. Είναι σαφές πώς εκείνη την ώρα δεν θα υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για συζήτηση, επιχειρήματα και ανταλλαγή απόψεων. Διότι όπως και να το κάνουμε, ο άνθρωπος αυτός θα είναι ένας επαναστάτης και όχι μέλος εφορευτικής επιτροπής στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο».
Κάνοντας βαθύτερη ανάλυση της περίπτωσης του κυρίου Χατζηδάκη, είναι προφανές ότι δεν διαθέτει ούτε την εμπειρία ούτε την ωριμότητα των άλλων παλαιότερων συναδέλφων του, ώστε να αντιληφτεί ότι το σουλατσάρισμα ανάμεσα σε εξαγριωμένους διαδηλωτές ισοδυναμεί με αυτοκτονία, εάν δεν είσαι αρκετά γρήγορος και σβέλτος όπως την είχε γλιτώσει παρατρίχα τις προάλλες ο γέρο - Κακλαμάνης.
Σε αντίθεση ο πρωθυπουργός μας, έχοντας πολυετή πείρα στην πολιτική και όντας τρίτης γενιάς πολιτικός, δεν είναι τυχαίο ότι αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στην ποδηλασία, στο κανό και στο τζόκιν, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να διατηρείται σε άριστη φυσική κατάσταση, γιατί …. ποτέ δεν ξέρεις!
Μάλιστα πρόσφατα, δεν δίστασε να κάνει προκλητική εμφάνιση ως Μαραθωνοδρόμος, στέλνοντας σε όλους εμάς, με αυτό τον τρόπο το μήνυμα «… αν μπορείτε …πιάστε με».
Πάντως πρέπει να παραδεχτούμε ότι από αντικειμενική άποψη, το λιντσάρισμα του κυρίου Χατζηδάκη ομολογουμένως, ήταν ένα μεγάλο λάθος. Και αυτό διότι το συμβάν προκάλεσε πανικό στις τάξεις των πολιτικών (τέως και νύν) και λουφάξανε. Εξαφανίστηκαν από τα γνώριμα στέκια, άλλοι κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι και όσοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, πολλαπλασίασαν τα μέτρα ασφαλείας. Θα περάσει καιρός μέχρι να ξαναδούμε διελαύνοντα πολιτικό και τα συλλαλητήρια και οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα θα είναι για πολύ καιρό χωρίς νόημα, γεμάτες πλήξη, χωρίς ουσία, Θα είναι σαν να πάς για ψάρεμα σε πισίνα.
Αλλά πού θα πάει. Αν δεν κάνουνε κανένα ντού οι Τούρκοι από το Αιγαίο ή την Θράκη και δεν την κοπανήσουνε οι «εκπρόσωποί μας». σε ξένες χώρες μακρινές όπως κάνανε και στο παρελθόν τότε εδώ τους έχουμε. Βλέπετε κανείς τους δεν πρόκειται να αφήσει το μέλι και όσο μας τρώνε τα λεφτά μας, όλο και κάποιος θα σκάσει μύτη.
Και τελικά δεν θα έρθουνε κάποτε εκλογές; Δεν θα βγούνε στα μπαλκόνια; Δεν θα σουλατσάρουνε στα χωριά τους για να μαζέψουν ψήφους; Τότε έχετε να δείτε εξάσκηση στο ελεύθερο σημάδι που θα κάνουμε.
Πάντως σε κάθε περίπτωση, η οποιαδήποτε μορφή βίας, είναι αναμφίβολα απαράδεκτη και καταδικαστέα και δεν έχει θέση σε κανένα Δημοκρατικό πολίτευμα. Στις μέρες μας και σε διάστημα μόνο λίγων μηνών, είδαμε να καταργούνται όλοι οι Δημοκρατικοί μας θεσμοί και την θέση τους πήραν η αλαζονεία, ο αυταρχισμός, το ψέμα και η υποκρισία.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή και ο κύριος Χατζηδάκης δεν υπέστει άδικα την επίθεση διότι έπεσε θύμα της ίδιας του της μοίρας, επειδή ως συν-συνωμότης συνέβαλε με τον δικό του τρόπο σ’ ένα έγκλημα.
Οι Δημοκρατικοί μας θεσμοί περιφρουρούν βασικά πολιτισμικά αγαθά, όπως είναι η ωριμότητα, η σύνεση, ο διάλογος και ο αμοιβαίος σεβασμός.
Όταν ένας πολιτικός, όπως ο κύριος Χατζηδάκης, συμβάλει με τον οποιονδήποτε τρόπο στην καταστρατήγηση του Δημοκρατικού μας συστήματος, αυτόματα συμπαρασύρονται και τα θεσμικά πλεονεκτήματά του και την θέση τους παίρνουν η έλλειψη αυτοσυγκράτησης, η αναταραχή, η αναρχία καί η βία.
Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι μόνο η αρχή και έπεται και συνέχεια.
